Vandaag ben ik jarig

Jarig ja, de laatste jaren dacht ik – Bah, weer een jaartje ouder-  Nu denk ik -hoera, weer een jaartje ouder-  Wat kan er toch veel gebeuren in een jaar. Vorig jaar deze tijd wist ik nog van niks, druk bezig met de voorbereidingen voor de zomervakantie. In  die vakantie ontdekte ik dat er wat mis was met mijn borst. Dankzij mijn voortvarendheid kwam ik na deze vakantie in een stroomversnelling. Zondag thuis, dinsdag naar Prescan, woensdag naar de huisarts en donderdag bij de chirurg. Ik ben blij dat ik mijn kop niet in het zand heb gestopt want we zijn nu een jaar later en vrijwel alles is nu achter de rug. Het was een relatief zwaar jaar maar eigenlijk was het zwaarste de laatste 3 chemokuren. Het is niet te geloven maar ik kamp nog steeds met de naweeën, extreme vermoeidheid, mijn nagels die los gaan zitten en neuropathie in vingers en tenen. Hier moet ik echt iets aan doen voordat het chronisch wordt dus ik heb de komende week een afspraak met een homeopaat en de week daarop met een acupuncturist.  Hopelijk kan een van de twee me helpen. Niet geschoten is altijd mis dus we zien wel. Maar… mijn haar begint al weer aardig te groeien. Het is nog wel heel dun, het lijkt wel babyhaar maar toch al zeker 1,5 cm lang.

Er zijn ook nog leuke dingen te melden. We zijn met de kinderen een weekje naar Egypte geweest en het was geweldig. Een prachtig resort en we hadden stralend  weer.

Alles verliep voorspoedig en iedereen had het naar de zin. Wat jammer is is dat de Nederlanders Egypte beginnen te vermijden en dat is goed te merken. Het was erg rustig, wat aan de andere kant wel prettig is want je had altijd wel een bedje aan het strand of bij het zwembad in de schaduw. De vraag alleen is, hoe lang houden ze dit vol? Goed, voor ons geen probleem, we zijn heerlijk in de watten gelegd.

We hebben ook met z’n allen een privéboot gehuurd (eentje van 30 mtr met 5 man bemanning) die ons eerst naar een dolfijnengebied brachten. Geweldig! Ik heb nog nooit zo veel dolfijnen bij elkaar gezien.

De kinderen kregen maskers en snorkels en gingen het water in. Zelfs Lizzie. Voor hen een prachtige ervaring. Hierna voeren we naar een rif waar weer gesnorkeld werd. Vervolgens werd ons een heerlijke lunch geserveerd. Naar de lunch weer verder gevaren naar het volgende rif waar ik ook even in een zwemvest van het uitzicht onder water mocht genieten. Helaas hield ik het niet lang vol maar het was prachtig. Van alle verwendagen was dit toch wel de mooiste.  De kinderen gingen ’s avonds nog naar Hurghada of naar een winkelcentrum maar Adri en ik bleven lekker op het resort er was genoeg te doen. We hebben ook een beachparty en een poolparty meegemaakt. Kortom het was geweldig.  Afgelopen woensdagnacht waren we weer thuis.

Nu even de laatste zakelijke voorbereidingen voor de zomervakantie, administratie bijwerken en dan kunnen we naar Frankrijk voor een lange mooie zomer. Adri wil niet dat ik gasten uitnodig dus alleen de kinderen komen. Het wordt dus heel lang en rustig relaxen. Ik hoop dat ik aan het eind van de zomer weer wat van mijn oude energie terug heb.

Vanmiddag vier ik mijn verjaardag met een privé kok die walking dinner verzorgt. En morgen komen de kleinkinderen en doen we het nog even dunnetjes over.

Ik wens ieder die dit leest ook een mooie, zonnige en relaxte zomer toe.

 

 

Dubbele gevoelens…

Het is de nacht van 25 op 26 december 1.28 uur en ik kan niet slapen. Moet even schrijven. Misschien helpt het. Het begon vanmorgen bij het opmaken, realiseer me dat ik straks, als ik geluk heb, mijn haar mag behouden. Als de ijskap tenminste werkt. Maar bedenk dan dat ik wel mijn wenkbrauwen en wimpers verlies. Shit! Hoe zie ik er dan uit? Begin nu toch wel bang te worden. Zat vanmiddag naar een zogenaamd komisch programma te kijken en dan hebben ze het ineens over moeder die langzaam dood gaat en dan komt het woord kanker.. Ineens had ik het niet meer ondanks dat het eerste kerstdag is en je blij moet zijn had ik ineens ontzettend behoefte om te huilen en dat heb ik dan ook gedaan. (nu weer)  Maar goed, het ging natuurlijk over en ik ben daarna met Adri een heerlijke bergwandeling gaan maken. Was wel fijn maar ook tijdens die wandeling denk je: het is nu koud, is mijn hoofd koud? Kan ik er straks tegen? Nu even niet aan denken. We zien wel.

Lag net in bed en keek naar een programma van de tsunami van 12 jaar geleden en gelukkig realiseer ik mij dat er ergere dingen zijn. Je broer, je moeder of je familie verliezen. Dat is verschrikkelijk. Wat zeur ik eigenlijk?

Morgenavond, of eigenlijk al vanavond, komen Monique en Patrick. Dinsdagmorgen Jacqueline met Eelco en Lizzie en Pierre komt de 30e. Dan heb ik mijn familie compleet, op Michelle na maar die blijft lekker bij haar vriendje in Hilversum. Ik ga er niet meer over nadenken. Ga nu lekker slapen en vanaf nu:

GA IK GENIETEN

We zijn in Zwitserland.

20161221_152459Heerlijk, we zijn er. Afgelopen zondag vertrokken. Eerst naar Frankfurt om met Hans en Margret daar de kerstmarkt te bezoeken. Toen wij daar net waren dacht ik wel even dat het best link is om met zoveel mensen bij elkaar te zijn. Controle was er helemaal niet, je zag hier en daar een paar politieagenten. Gezellig was het wel en ontzettend mooi vooral door al die vakwerkhuizen er omheen.  ’s Avonds in de buurt van Karlsruhe gegeten en geslapen en de volgende dag naar ons heerlijke chalet in Zwitserland. Tot de 2e kerstdag helemaal geen visite en dat bevalt me wel. We komen helemaal tot rust. Natuurlijk na eerst alles in kerstsfeer gebracht te hebben. Buiten is nog alles groen maar boven op de berg ligt genoeg sneeuw om te gaan skiën. Op dit moment wordt op de eerst kerstdag ook sneeuw in het dal verwacht. Ik hoop het want dat verhoogt wel de kerstsfeer. Misschien gaan we morgen naar boven om alvast een baantje te skiën. Ik ben benieuwd hoe het gaat. Conditioneel heb ik aardig wat ingeleverd en ook heb ik last van mijn schouder door het bestralen. Eerst dacht ik dat het de spierblessure was maar die is helemaal genezen. Het blijkt dat door het bestralen de spieren en pezen kunnen verharden. Ik heb daar dus last van. Soms lukt het gewoon niet om met mijn rechterhand een kop koffie of glas wijn op te tillen. Niet dat ik daardoor minder drink… ik doe het dan gewoon links. haha  Na de vakantie ga ik toch weer aan het sporten (ja Helga) laat me weer een speciaal programma maken en dan zal het zeker weer goed komen. De chemotherapie begint op 11 januari op 11.10 uur maar…

EERST GA IK ONTZETTEND GENIETEN!