Op 25 oktober wordt ik weer in het ziekenhuis verwacht voor de jaarlijkse controle. Ik ben niet bang voel de uitslag want ik voel me vitaal en gezond. 2Jaar geleden zei mijn  intuïtie dat er iets niet in orde was in mijn borst en nu zegt mijn intuïtie dat het goed met me gaat. Tja, als je niet in jezelf kan geloven waar dan wel in?

Toen we van de zomer op vakantie gingen naar Frankrijk  moest ik echt wennen aan de rust en ik heb in de tweede week maar even onze slaapkamer geschilderd..  Haha, wie wil nog zeggen dat het niet goed met me gaat. De rest van de vakantie kon ik me redelijk ontspannen en heb genoten. Waar ik trouwens nog meer van heb genoten was onze reis naar Hawaii in april. Het was geweldig. Eerst een eerste klas vlucht naar Honolulu waar we 3 dagen in een hotel aan de Waikikibeach verbleven. Daarna op een cruiseschip gestapt om een 7 daagse cruise om de eilanden van Hawaii te maken.
Het was ontzettend mooi, het is alleen jammer dat Hawaii voor 75 % van het toerisme leeft want dat houd in dat als je naar die mooie waterval staat te kijken je dit met 100 andere toeristen doet en ook bij die vele mooie uitzichtpunten en bij de vulkaan. Tja, die stomme vulkaan, zijn we daar in het Vulcano national park met uitzicht op de Kilauea vulkaan en wat zie je?

Vanaf 300 meter afstand -dichterbij mocht niet- zie je in de verte wat lava pruttelen en een beetje rook. Een beetje teleurstellend maar wat de grootste teleurstelling was dat hij 10 dagen daarna is uitgebarsten… Potverdorie, wat had ik dat graag meegemaakt. Tja, dat sensatiebeluste dat heb ik van mijn vader, die was net zo. Hij zou zeker naast me hebben staan kijken naar deze prachtige uitbarsting. Och ja, ik heb het nu maar op het journaal en op YouTube gezien.

Na de cruise hebben we nog 3 dagen Los Angeles aangedaan waar we nog een fantastische helikoptervlucht hebben gemaakt. Dit maakte mijn droomreis compleet.

O ja, hoe kan ik het vergeten, we hebben ook nog -even- ons 40 jarig huwelijk gevierd. Het was een prachtig feest met al onze familie, vrienden en kennissen.

Nu, weer thuis, gaat het leven verder als vanouds. Gewoon lekker werken dat bevalt me goed. Ondertussen wachtend op 25 oktober. Potverdorie, ik ben niet bang voor de uitslag maar bang voor het onderzoek. Welke man heeft ooit de mammografie uitgevonden? Ik vind het verschrikkelijk mijn lieve borstjes worden beide 2 maal geplet en dat doet echt zeer! Ik ga nog liever naar de tandarts om een kies te trekken dat vind ik minder erg. Ze zouden eigenlijk de testikels van de man een maal per jaar moeten testen met hetzelfde apparaat. Ik zie het al voor me, oei oei wat zouden ze kermen. Wedden dat er dan snel wat nieuws uitgevonden wordt? Goed, nog 12 dagen zenuwen en dan ben ik er weer voor een jaar vanaf.

Op 25 oktober het volgende positieve bericht.

Vandaag 14 juli dus we zijn alweer 18 dagen op vakantie. We zijn heerlijk met z’n tweeën in Villeneuve Loubet, vlakbij Nice. Een bijzondere dag voor Nice. Vorig jaar vond daar een verschrikkelijke aanslag plaats met 86 doden. Wij waren net daarvoor op het vliegveld van Nice om Piet en Sonja weg te brengen en Pierre en Monique op te halen. Het vliegveld werd ontruimd en achteraf denk ik dat dit een afleidingsmanoeuvre was voor de aanslag in Nice. Vandaag wordt Nice bezocht door de nieuwe president van Frankrijk Macron en door Sarkozy en Hollande. Ik had wel zin om met de fiets naar Nice te gaan maar helaas heeft Adri geen zin. Er heerst ongetwijfeld een hele bijzondere sfeer in Nice.  Het is sowieso anders dit jaar. Normaal is er op 14 juli overal vuurwerk en festiviteiten maar dit jaar niet hoor. Natuurlijk kan ik dit begrijpen maar ik hoop dat het slijt en dat men volgend jaar weer vrolijk mag zijn op 14 juli. Ik ben het in ieder geval wel. Ik voel me zo goed! Heb al weer mijn oude energie terug. Mijn haar begint al aardig te groeien, nog een of twee weken en dan durf ik zonder pruik te lopen. Nu doe ik dat alleen thuis. Het is nog erg kort en misschien met een lange rok, grote oorbellen en veel armbanden het wel zou staan maar ik voel me erg nog niet happy bij. Met mijn nagels gaat het nog niet zo goed maar de uitgroei is tenminste gezond en dat geeft moed.

Ik bedek mijn nagels telkens met een laagje gel nagellak en zo ziet het er tenminste fatsoenlijk uit. Och, nog een paar maandjes en dan zie je dat ook niet meer. De neuropathie in mijn vingers en tenen lijken iets af te nemen en ik hoop het maar. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik er een beetje aan gewend raak maar dat hoop ik niet want ik zou er echt van balen als dit blijvend is.

Ik zit nu lekker in onze tuin in Frankrijk. De tv staat aan met de tour de France en het zonnetje schijnt. De lunch hebben we net op, tonijn met toast en een heerlijke koude, sappige meloen toe. Adri ligt zachtjes te snurken maar wordt af en toe wakker. We gaan dadelijk samen even zwemmen in de Middelandse Zee en dan weet je het toch…HET LEVEN IS GOED.

Inmiddels ben ik lekker opgefrist na mijn duik in de zee. Het was ontzettend druk op het strand, het leek Zandvoort wel. Maar ja, alle Fransen hebben nu natuurlijk een lang weekend. Vanavond gaan we na het eten naar de Marina Baie Des Anges daar speelt een jazz bandje, lijkt me erg gezellig.

In augustus gaan we naar huis en dan begint het normale leven weer. Ik ben niet het type om te refereren aan de afgelopen tijd en we gaan weer gewoon lekker aan het werk.

Vandaag was ik (voorlopig) voor de laatste keer bij de oncoloog. De volgende stap is 5 jaar hormoontherapie. Laten we hopen dat ik niet te veel last heb van de bijwerkingen. Bij de laatste chemotherapie was dit wel het geval. Ik zei tegen de oncoloog dat de deze laatste drie wel ontzettend zwaar waren en dat ik daar zeker geen vierde of meer van zou verdragen. Hij bevestigde dat deze erg heftig waren en dat men deze nooit meer dan 3 maal krijgt voorgeschreven. Gelukkig voor de rest van Nederland die ooit in deze positie zou komen. Als ik er nu nog over nadenk… na de eerste keer voelde ik op een bepaald moment bewust hoe de kracht uit je lichaam verdween. Dit was en hele angstige ervaring want ik realiseerde mij dat het zo voelt als je dood gaat, je geest is er nog bij maar je voelt dat je lichaam het opgeeft. Gelukkig stopte het krachtverlies op een bepaald niveau maar nogmaals, het was een nare ervaring. Ik hoop dit nooit meer mee te maken. Mijn energieniveau is nu wel wat hersteld maar nog steeds erg laag. Als ik eten heb gekookt ben ik stuk en heb nauwelijks zin om te eten. Dan kan je zeggen -vaker naar de Chinees- maar daar hou ik niet van. Ik heb sport-therapie voorgeschreven gekregen om het op deze manier weer op te bouwen. We zien wel. Na deze laatste chemo kreeg ik ook brandvlekken op mijn handen maar deze zijn gelukkig hersteld. Helaas heb ik ook last van mijn vingertoppen en tenen gekregen. Deze tintelen en zijn gevoelloos. Dit heet neuropathie en ik hoop maar dat dit ook over gaat. Het is ook mogelijk dat het blijvend is. Inmiddels heb ik gelezen dat accupunctuur ook wel eens helpt dus heb ik daarvoor een afspraak gemaakt. Een ander, heel naar, bijverschijnsel is dat mijn nagels los gaan zitten. Door de chemo is het nagelbed verzacht. Ook hiervan hoop ik dat het over gaat…  Wat een ellende zou je denken maar..  Woensdag gaan we met de kinderen lekker een weekje naar Egypte en wie weet wat het zeewater en de warmte allemaal doet. Ik verwacht er eigenlijk wel van op te knappen.

Even recapitulerend:

• Voorlopig geen artsen, pas in oktober controle bij de chirurg
• 3 juli telefonisch consult met de oncoloog om te overleggen hoe het met de hormoontherapie gaat
• wel naar de accupunctuur maar dat vind ik niet zo erg
• 5 jaar hormoontherapie
• probeer veel te gaan sporten om mijn conditie weer op te bouwen (Menzis betaalt)
• ik ga veel vakantie houden, eerst Egypte en eind juni voor 6 weken (of langer) naar Frankrijk.
• O ja, mijn haar begint al weer te groeien

Och, dit zijn toch geen vervelende vooruitzichten nietwaar?

Vorige week woensdag was de dag van de laatste chemo. Wat een heerlijk gevoel was dat.

Mijn allerlaatste zakje!!!

Ik heb daarna weer de gebruikelijke bijwerkingen gehad, vrijdagavond begon het “feestje”. Zaterdag veel pijn en een beroerd gevoel. Zondag ook, alleen een stukje heftiger. Geen van de pijnstillers werkt.  Uit pure wanhoop heb ik zondagmiddag 2 oxycondon genomen (behoort tot de opiopaten) Ik mocht er maar een maar kom op, ben altijd al eigenwijs geweest. Nou, ik wist het, een half uur later lag ik in coma. Heerlijk 3 uurtjes geslapen. Helaas kon ik ’s avonds niet zeggen dat ik opgeknapt was. Goed, maandag weer hetzelfde verhaal en ik nam trouw om de 4 uur zo’n oxycondon hopende dat het beter werd maar helaas. Dinsdag de hele dag zwaar misselijk, volgens mij de bijwerkingen van de pijnstillers. Gelukkig geen pijn meer wel hele zware spieren. Vanaf woensdag voel ik me weer beter alleen ontzettend moe. Ik zal echt wat aan mijn conditie moeten gaan doen. Volgende week maar eens een afspraak maken met de sportschool voor een licht programma. Ook ben ik inmiddels 9 kg afgevallen en dat is echt te veel. In het begin ben je blij dat je dat irritante buikvet kwijt raakt maar nu gaat het echt te ver. Geen spieren meer in je armen. Nee, ik hoop toch zo snel mogelijk weer wat aan te komen. Helaas is mijn mond nog niet hersteld en eten blijft moeilijk. Gisteren had Gerrien heerlijke asperges gekookt met alles erop en eraan. Na 2 asperges had ik al het gevoel vol te zitten en dat is niet normaal. Nog een weekje, 10 dagen dan begint mijn mond te genezen en wetende dat ik geen kuren meer krijg moet dat helemaal goed komen en hoop daarna weer lekker te kunnen eten. Ja, dat is me echt tegen gevallen. Vanaf de eerste kuur last van mijn mond en alleen met een paar hele kleine tussenpozen heb ik al die tijd niet lekker kunnen eten. Goed, de vooruitzichten zijn beter. En het leukste: eind deze maand gaan we lekker met de kinderen naar Egypte. Lekker een weekje zon, warmte, lekker eten en drinken, een beetje zwemmen. Wat wil je nog meer? Ik moet eens op zoek gaan naar een leuke badmuts want met zo’n kaal bolletje rondlopen zie ik niet zitten. Alhoewel ik heel blij ben dat mijn haar alweer begint te groeien maar het zal nog wel even duren voordat het vol genoeg is om zonder pruik te lopen. Wel heb ik bij Alibaba (Chineese webwinkel) 2 korte blonde pruikjes gekocht. Ideaal bij de overgang en lekker van de zomer als het warm is. Ik had al eerder daar een pruik besteld in de boblijn en het is niet te geloven maar de kwaliteit en opbouw is net zo goed als mijn “Nederlandse” pruik en die kostte € 800,00 Die Chineese pruiken kosten niet meer dan € 20,00 per stuk. Voor wie nog eens een pruik nodig heeft….

Op 22 mei heb ik de volgende afspraak met de oncoloog over de nabehandeling met medicijnen.

Mijn lieve vriendin Cynthia de Jong heeft voor mij deze blog gemaakt. Vanaf nu ga ik mijn bijzondere berichten met jullie delen. Wil je iemand verrassen kijk dan op de website van Cynthia www.iemandverrassen.nl Zij maakt ook prachtige websites.