Vandaag weer 3 afspraken gehad in het ziekenhuis. Eigenlijk niet veel nieuws gehoord. Allereerst de medisch fotograaf die mij van alle kanten heeft gefotografeerd. Toen ik na afloop de foto’s zag realiseerde ik mij dat ik een andere broek aan had moeten trekken. Deze zat wat strak in de taille en drukt wat vel omhoog. Jee, en die witte buik!! Ik was echt blij dat mijn hoofd er niet op stond! De volgende keer neem ik eerst een zonnebankje voor mijn buik want je kon duidelijk zien dat ik niet in bikini heb gelopen afgelopen zomer. Ook zonder hoofd op de foto, ik blijf altijd ijdel.

Hierna weer na de afdeling oncologie waar ik wederom mijn chirurg zag. Deze had niet veel nieuws behalve dat hij contact had gehad met het Anthonie van Leeuwenhoek ziekenhuis over mijn “geval” en dat ook zij vonden ook dat het beste plan voor is: Eerst opereren, dan bestralen en dan de mamaprint om te bepalen hoe gevaarlijk dit gezwel is. Ik zei hem dat ik wat onrustig wordt omdat ik nog een week moet wachten op de operatie. Vannacht en vanmiddag voelde ik een steek in een ander gedeelte van mijn borst en eerlijk gezegd komt er dan toch een klein barstje in je pantser. Hij stelde mij gerust en zei dat de groei tot deze fase waarschijnlijk 5 jaar heeft geduurd dus dat ik mij geen zorgen hoef te maken. Oké, daar gaan we dus van uit.

Hierna de afspraak met dr. Zandbergen, mijn plastisch chirurg. Zij gaat direct na de operatie de reconstructie uitvoeren. Zonder al te veel in details te treden kan ik zeggen dat ik alle vertrouwen in haar heb en dat zij er uiteindelijk weer iets toonbaars van gaat maken.

Ik  kan alleen maar zeggen: ik heb alle vertrouwen in ziekenhuis de Gelderse Vallei

Vanmorgen op 10.00 uur was ik weer in ziekenhuis de Gelderse Vallei voor het preoperatief onderzoek. Ik mocht weer niet alleen, Adri ging mee.  Wederom liep alles op rolletjes. Hup van de ene kamer naar de andere en voor je het wist stond je buiten. Allereerst een gesprek met een verpleegkundige die alle formulieren die ik ingevuld had controleerde, de bloeddruk opnam, gewicht en lengte en toen door naar de volgende kamer waar de anesthesist Dr. Lourens al op me zat te wachten. Daar de gebruikelijke vragen, hoe is het met je hart (prima, klopt nog steeds) hoe is het met je longen (doen ook nog steeds goed hun best). Gezond meisje dus. Toen zag hij in het dossier dat ik een botafwijking heb maar ik zei: O, daar heb ik helemaal geen last meer van. Nou, zei hij: dat is wel belangrijk ik zal het in de operatiepapieren schrijven zodat als ze je van het ene op de andere bed moeten leggen dat ze extra voorzichtig zijn. Nou, dacht ik dat is inderdaad wel comfortabel. Ik vroeg mij alleen af hoe ze dit elkaar duidelijk maken. In gedachte zag ik al dat ze met een vette viltstift op mijn buik schijven:  VOORZICHTIG BREEKBAAR, NIET MEE GOOIEN! haha  Hierna nog een afspraak met een verpleegkundige op de afdeling oncologie die je uitlegt hoe de dag van de operatie gaat verlopen. Ik wordt dus geopereerd op 21 september. Wat mij betreft duurt dat te lang maar helaas kan het niet eerder. Het geeft mij een wat ongerust gevoel, ik had deze operatie liever morgen gehad. Maar ja, daar is niets aan te doen. Op 21 september moet ik mij om 7 uur melden. Om 8.20 uur wordt ik in de echokamer verwacht waar 2 draadjes geplaatst gaan worden die de exacte plaats moeten aangeven voor de operatie. Omstreeks 10.30 begint de operatie door dr. de Roos waarna dr. Zandbergen het over gaat nemen voor de reconstructie. Indien er geen complicaties zijn hoef ik daarna maar een nacht in het ziekenhuis te blijven en mag ik de volgende dag al weer naar huis. Om deze dag en nacht zo aangenaam mogelijk te maken heb ik meteen een “sterrenpakket” geboekt. Ja, ja dat kan. Tegen bijbetaling krijg je een 1-persoonskamer, een welkomstasje, een bloemetje, een koelkast met fris (Adri neemt wel een fles rosé mee), een tijdschrift naar keuze, de krant, tv en telefoon, koffiezetapparaat en Adri mag ‘s avonds mee-eten. Dat is toch helemaal te gek! En dat in een ziekenhuis. Het is bijna gezellig.

Na dit bezoek samen met Adri even naar kantoor waar het e.e.a. geregeld moest worden en toen zijn we heerlijk gaan lunchen bij Moeke in Rhenen. Het was ontzettend druk, ja wat wil je met dit mooie weer, en alle tafels op het terras waren bezet. Gelukkig zaten Cees van Hunnik en Bert Stemerdink  aan een grote tafel en zij nodigde ons uit om bij hen aan tafel te komen zitten. Na het eten hebben we gezellig zitten praten en ik vertelde de heren dat Adri morgen een proefrit gaan maken in de Tesla X. O, zei Cees, in die broodrooster? Had je dat gezicht van Adri moeten zien. We hebben echt gelachen.

De rest van de middag hebben we gebruikt om allerlei boodschappen te doen voor de nieuwe zaak en daarna nogmaals uit eten op de Ginkelse hei.

                                          Het leek wel een feestdag.

In het ziekenhuis vertelde men mij dat Menzis, mijn zorgverzekeraar, de mamaprint misschien niet vergoed. Wat op zich al een zeer vreemde zaak is want de mamaprint kan de chemotherapie uitsluiten en de mamaprint kost ongeveer € 1000,00 en chemotherapie kan tot wel € 20.000,00 kosten. En hebben we het nog niet over het feit dat chemotherapie een behoorlijke aanslag is op het lichaam en de geest van een vrouw… Dus, ik heb vandaag naar Menzis gebeld met de vraag of zij de mamaprint vergoeden. Het antwoord was dat als je naar een door hen gekwalificeerd ziekenhuis gaat ze de print vergoeden en anders niet. Dit betekend: Ik ga naar ziekenhuis de Gelderse Vallei en deze is gekwalificeerd dus krijg ik het vergoed. Mocht ik naar Tiel zijn gegaan dan werd deze niet vergoed. Wat willen ze dan? Dat de patiënten in Tiel dan maar chemotherapie nemen? Als je nog niet ziek bent dan wordt je het hier wel van.

Dat ze hier zo over denken kreeg ik nogmaals bevestigd toen ik naar de apotheek ging om mijn calciumtabletten op te halen die door de specialist waren voorgeschreven Bij de apotheek wilde men mij een bruisgranulaat geven i.p.v. de voorgeschreven tabletten. Bah! Dat krijg ik echt niet naar binnen. Ik kreeg te horen dat Menzis niet de tabletten vergoedt maar wel het bruisgranulaat. (en het bruisgranulaat is € 4,00 duurder !?) Niks meegenomen en eerst naar huis om Menzis te bellen, nu ik toch op het oorlogspad ben, om te vragen hoe het nu zit. Menzis zegt dat de overheid bepaald wat in het basispakket zit en als deze medicijnen erbij staan de zorgverzekeraar ze moet vergoeden. Goed, even gekeken op de website van de overheid en daar blijkt dat deze tabletten voor 100% vergoed moeten worden. Haha, terug naar de apotheek met de uitdraai van de overheid. Nee, zegt de apotheek, Menzis bepaald het en zij geven aan (zie foto van hun computer die ik nog even snel genomen heb) alleen bij medische indicatie mag de apotheek de tabletten meegeven. Goed, weer naar huis en de huisarts gebeld. Ik vraag om deze tabletten met medische indicatie voor te schrijven en dat was geen probleem. Maar zegt de huisarts vervolgens, maar dat staat al op het herhaalrecept! Toen de apotheek gebeld dat de medische indicatie al op het recept staat maar wat denk je….   nee, de huisarts moet in de medische indicatie opgeven waarom ik bruisgranulaat niet verdraag en pillen wel. Een zeer bijzondere medische indicatie. Zie tekst op onderstaand beeld bij de apotheker De aangeschreven verpakking wordt door de zorgverzekeraar van de patiënt alleen vergoed indien het noodzaak betreft. Kies eventueel (ahum) een alternatief.Tjonge jonge, ik haal ze morgen maar op. ik heb nu hoofdpijn gekregen. Ik neem maar een pilletje en laat me niks meer voorschrijven. Ik vraag mij wel af: wie houdt wie nu voor de gek??

Gisteren, zaterdag, ben ik naar de kapper geweest om mijn haar weer in een bob te laten knippen. Dit tot groot verdriet van Adri maar helaas. Met een operatie voor de boeg, hormoontherapie en bestralen zie ik het niet zitten die lange haren in mijn nek. Eigenlijk vind ik het altijd weer het leukste kapsel en telkens als ik het zo laat knippen zeg ik dat ik het nooit meer laat groeien. Haha, iedere keer weer laat ik het groeien, is Adri blij, en dan laat ik het weer knippen en ben ik blij. Tja, op deze manier is iedereen een tijdje blij.

Toen ik klaar was en naar huis wilde rijden sprong een klein groen monstertje op mijn voorruit en ik dacht groen brengt toch geluk? Nou nog een beetje erbij is altijd goed.

Alhoewel mij nog wel wat te wachten staat voel ik mij toch een gelukkig mens en dat komt ook omdat ik een geweldige man heb, Adri, en dat merkte ik weer op zondagmorgen…

Om 10.30 werd ik door Adri gewekt. Tafel gedekt voor een heerlijk ontbijt, openhaard aan en zelfs de kaarsjes aan. Wat wil je dan nog meer?

Vandaag is het plan lekker te luieren, beetje tv, wijntje en vanmiddag kook ik wel een lekker maaltje. Wat het gaat worden weet ik nog niet. We zien wel. Adri stelde voor om uit eten te gaan maar dat hebben we genoeg gedaan deze week. Gisterenavond hebben we met René, Gerrien, Roeland, Saskia, Rini en Linda in onze nieuwe zaak, bowling Lelystad gegeten. Je kan daar onbeperkt spiesen eten en ik was benieuwd hoe dit in zijn werk gaat. Dit is voor onze zaken een nieuw element. Allereerst bestond het voorgerecht uit een rondje van het buffet waar 2 vers gemaakte soepen stonden, heerlijke broodjes en verschillende salades uit eigen keuken. Het zag er perfect uit en smaakte ook zo. Op tafel stonden sausjes, heerlijke hete dikke friet en kregen wij 3 maal een plateau met verschillende spiesen. Het smaakte uitstekend en maakte mij trots op onze nieuwe zaak. Natuurlijk hebben wij een kijkje in de keuken genomen en kreeg ik meteen respect voor onze kok Rory. Alle spiesen waren vers gemaakt en werden daar gegrild en nagegaard in de oven.  Het was bloedheet in de keuken maar hij stond vrolijk te grillen. Top! Ik ben sowieso trots op onze nieuwe bowling. Hij is heel stoer ingericht met veel hout en kettinggordijnen. Qua styling is hier niet zoveel te doen. Behalve aan de buitenkant daar misen we het e.e.a., je ziet zelfs niet dat er een bowling is maar daar gaan we wat aan doen.

Ik wens iedereen een fijne zondag. Geniet van de dag en van je naasten.

Om 13.30 uur een afspraak met de chirurg op de afdeling oncologie in Ede. Uitslag van de pet scan van gisteren die uit moet wijzen of er verder uitzaaiingen zijn in mijn lichaam. Spannend!

We (ja, natuurlijk was Adri er weer bij) werden ontvangen door een lachende chirurg hij zei: Goede middag, ja het is een goede middag. Zodra we op onze stoelen zaten wist hij al snel te vertellen dat er geen uitzaaiingen waren. Wat een ontzettende goede mededeling. Ook was mijn geval besproken in het medische team en het behandelplan was gewijzigd. Gezien mijn leeftijd (ahum) is het voorstel, ja je mag over bijna alles zelf beslissen, als volgt. We beginnen eerst met een operatie. Het kleintje in mijn oksel proberen ze ook zo klein mogelijk weg te snijden in mijn borst wordt met een borst besparende operatie geprobeerd deze weg te snijden waarna de plastisch chirurg klaarstaat die meteen een reconstructie doet.  Wat wil een meisje nog meer (behalve misschien een maatje meer maar dat was niet bespreekbaar. Haha)

Een dag of 10 na de operatie wordt er, naargelang de heling van de wonden, gestart met bestraling. Waarschijnlijk 20 of 25 en dan ook in 20 tot 25 dagen. “lekker” snel dus.

Ondertussen wordt er een mamaprint gemaakt. Dat is, zie Wikipedia:

MammaPrint is de benaming van een moleculaire diagnostische test die voor niet-uitgezaaide borstkanker de kans op uitzaaiing kan bepalen en daarbij de arts kan helpen bij de behandelingskeuze (wel of geen chemokuur).De test meet met behulp van een DNA-microarray de activiteit van 70 Genen in het tumorweefsel.

Is de uitslag van deze mamaprint hoog dan is het risico hoog en kom ik in aanmerking voor chemotherapie maar… is deze uitslag laag dan hoef ik geen chemotherapie.
Nou, daar gaan we toch voor!
De volgende stappen zijn:
De 8e preoperatief onderzoek.
De 13e een afspraak met de medisch fotograaf (hé, ben ik dan toch beroemd?) en daarna een afspraak met mijn chirurg dr. de Roos en met de plastisch chirurg Dr. Zandbergen (die volgens mij wel met vlees om moet kunnen gaan). Afijn, aan het geheel is niets veranderd maar de behandeling is op deze manier beter te behappen. Ik ben er in ieder geval blij mee. We gaan voor: geen chemo!!

Tja, kom je net uit het ziekenhuis, gelukkig lachend, zijn we alweer op weg. Nu wat leuker want we gaan naar onze nieuwe zaak. Bowling Lelystad. Deze is vanaf vandaag ons eigendom. Echt een prachtige zaak waar niet zoveel verbouwd hoeft te worden. Het restaurant met name ziet er prachtig uit maar de bowling is een “ondergeschoven kindje” en daar gaan we aan werken. Aan de buitenkant is niet te zien dat er een bowling is dus dat is de eerste stap. En daarna nog vele… maar ja, daar doen we het voor. Leuk! Na kennis gemaakt te hebben met het vaste team medewerkers en afscheid van de oude eigenaren hebben we de zaak nog eens goed bekeken en het bevalt ons wel. Ik ga me echt inzetten voor deze zaak en gelukkig heb ik weer de mogelijkheid daarvoor. Mijn liefste Adri steunt mij in alles en gunt mij dit ook. Heerlijk.

Na afloop, op weg naar huis, realiseer je je dat je razende honger hebt. Vanmiddag allebei niet gegeten. Dus onderweg bij strand Horst gegeten met uitzicht over het water en dan realiseer je je toch weer…            Het leven is mooi! En we gaan ervoor! (dit was ons uitzicht)