Inmiddels is het zondagmorgen geworden en bij deze even een update hoe het mij vergaan is de laatste dagen. Ja, ik schrijf “even” want er is eigenlijk niet zo veel te melden behalve:
HET GAAT GOED
De laatste (en gelukkig enige) nacht in het ziekenhuis verliep redelijk. Om 3.00 uur werd ik klaarwakker en had echt het gevoel dat de narcose was uitgewerkt. Na een tijdje te hebben gelezen mezelf gedwongen toch maar weer te gaan slapen. Om 5.00 uur werd ik wakker van een hevige steek in mijn borst en toen kwamen ineens, als een reusachtige vloedgolf, de emoties over mij heen. Waauw. Ik denk dat het nodig was. Maar goed, ook dat hebben we dan gehad. Ik kreeg weer een paar pillen van een reusachtig lieve verpleegster en heb daarna tot 8.30 uur geslapen. Een kwartiertje later stond de chirurg weer aan mijn bed en ik kreeg toestemming om naar huis te gaan. Adri kwam mij ophalen om 10.00 uur en het was heerlijk om weer naar huis te gaan. Lekker in mijn eigen luie stoel, tv aan en dan vermaak ik mij wel. In de loop van de dag werd de kamer een bloemenstal, jeetje wat een mooie bossen en wat veel! Ook de bezoekjes, kaartjes, telefoontjes en whatsappjes bleven maar komen. Jacqueline en Lizzie kwamen om te koken 
dus ik werd werkelijk door iedereen verwend.
Het slapen in mijn eigen bedje was toch wel het allerlekkerste. Je eigen kussens en zachte dekbed zorgde ervoor dat ik snel in slaap viel. Vrijdag en zaterdag kreeg ik weinig kans van Adri om wat te doen. Hij roept iedere keer, zo en nu is het klaar, ik kan weer gewoon gaan doen maar nee hoor hij blijft lief en zorgzaam.
Vanmorgen mocht ik voor het eerst weer douchen en dat was eng en zalig tegelijk. Ik liet voorzichtig over mijn schouder het lauwe water over mijn lichaam lopen en dat voelde heerlijk. O ja, wat de wond betreft. Deze is heel wat groter als ik verwacht had. De chirurg had gezegd dat hij de operatie via de tepel zou uitvoeren en de plastisch chirurg zei dat ze uit de onderkant van de borst een flapje zou halen voor de reconstructie maar: De tepel is weg, daar zit een flapje voor in de plaats maar dan gaat er een wond van de tepel naar de onderkant van mijn borst en ook nog links en rechts onder de borst. Ziet er dus uit als een anker. Ik vraag mij af of ze de borst opengeklapt hebben. Tenminste zo ziet het er uit. Ook heb ik geen uitwendige hechtingen maar allemaal plakkertjes. Dat houd in dat ik geen hechtingen hoef te laten verwijderen. De plakkertjes moeten er langzamerhand af gaan vallen. Uiteraard mag ik er niet aan trekken maar dat haal ik ook niet in mijn hoofd. De pijn valt nu reuze mee, ik neem af en toe een paar paracetamollen en daarmee gaat het prima. Het ziet er naar uit dat het een mooie zondagmiddag wordt en ik ga ervan genieten. Ik wens iedereen
Een gezellige zondag. Geniet ervan en waardeer dat je gezond bent.
Mijn volgende afspraken zijn: woensdag 28 september de plastisch chirurg en dinsdag 4 oktober de chirurg.