Inmiddels zijn we 1 week na mijn derde chemo en ik voel me nog steeds belabberd. Niet echt ziek maar ook niet lekker. Iedere dag hoop ik dat het morgen beter is maar helaas. Ik kan het niet opbrengen om hele dagen thuis te zitten dus ga ik af en toe naar kantoor en afgelopen vrijdag ben ik met Adri mee geweest naar de oplevering van zijn nieuwe auto, een Tesla X. Wat een auto! Werkelijk prachtig, Adri is met recht trots.

Na deze 3 chemokuren krijg ik er nog 3 maar deze zijn van een andere samenstelling. Volgens de oncoloog hebben ze de bijwerking van een zware prednisonkuur en moet ik tevens zware medicijnen slikken om de bijwerkingen tegen te gaan. Ik ben benieuwd hoe ik me ga voelen na deze kuren, hopelijk valt het mee, als dat brakke gevoel maar uitblijft dan ben ik al blij. Tja, blij, eigenlijk ben ik dat nog steeds. Het is zwaar maar ik weet dat het allemaal bijdraagt aan een 100% genezing. Hoor verhalen om me heen van ernstige gevallen en dan den ik: ik ga genezen! De bijwerkingen zijn af en toe vervelend maar er is goed mee te leven. Wat brak, vervelende smaak in mijn mond en natuurlijk ben ik mijn haar kwijt maar tot nu toe heb ik nog steeds mijn wenkbrauwen en mijn wimpers en ook mijn okselhaar blijft. Alleen mijn afspraak voor de Brazilian Wax heb ik moeten afzeggen haha.

Wat ik ook af heb moeten zeggen is mijn skivakantie en de meidenvakantie. Heb nog even getwijfeld of we niet een paar dagen naar Zwitserland rijden maar ik blijf toch liever thuis. Hè, wat saai. Maar…. als alles achter de rug is ga dat allemaal inhalen. De kinderen hebben al vage plannen om in juni met z’n allen naar Egypte te gaan en wie weet. Juli en augustus gaan we sowieso naar Frankrijk en in het najaar mijn goedmaakreisje naar Hawaii. Goh, wat vervelend allemaal.

Omdat onze meiden/skivakantie niet doorging zijn we maar lekker uit eten geweest. Wat was dat leuk, heb ik tijden niet zo gelachen.

Want:

wie het laatst lacht lacht het best!