Gisteren heb ik toch maar besloten dat ik een pruik (tegenwoordig noem je dat een haarwerk) neem en vandaag had ik daarvoor een afspraak. Vandaag naar Ede en ik moet zeggen dat ik bij een ontzettend goed bedrijf terecht ben gekomen. Sophia wist ontzettend veel te vertellen over haar en de gevolgen van de chemo. Het blijkt dus dat 14 dagen na de eerste chemo je een trekkend gevoel op je hoofdhuid krijgt en een rillerig gevoel. Die dag vallen je eerste haren uit en de volgende dag het dubbele daarvan, de derde dag weer het dubbele enzovoort. De hoofdhuidkoeling die ik morgen ga proberen geeft zeker geen garanties, er gaan sowieso haren uitvallen. Ook adviseerde zij om morgen zeker een paar hele sterke pijnstillers te nemen want de enige garantie van de hoofdhuidkoeling is een stevige hoofdpijn. Dat wordt dus 1000 mg paracetamol  en hopen dat het goed gaat. Wat het haarwerk betreft gaat zij er een paar bestellen bij verschillende leveranciers. Zodra ze binnen zijn ga ik deze doorpassen en degene die ik kies wordt voor mij gereserveerd. Mocht ik hem nodig hebben dan ga ik hem ophalen en heb ik hem niet nodig dan hoef ik ‘m niet af te nemen. Een perfecte service. Linda heeft beloofd met me mee te gaan en dat vind ik erg fijn, zij heeft er tenslotte verstand van. Dat haarwerk (voor mij nog steeds een pruik) geeft mij een goed gevoel, dat is dan tenminste geregeld.

Morgenochtend moet ik om 10.45 in het ziekenhuis zijn want de hoofdhuidkoeling moet een half uur van te voren gestart worden. Daarna 3 uur aan het infuus en nog een half uur nakoelen. Het is gek maar ik ben helemaal niet zenuwachtig, het voelt meer als een uitdaging. Zo van: ik zal iedereen eens laten zien dat ik dat “even” doe. Meer als een filmster die morgen een moeilijke rol moet gaan spelen en iedereen kijkt mee. Er zijn ook zoveel mensen die met mij meeleven en ik wil laten zien dat ik Madou heet maar:

IK BEN GEEN DOETJE