Vandaag had ik een afspraak met dokter de roos, mijn chirurg. (zie foto)  Omdat we aan de late kant waren zette Adri mij voor de deur uit en ging hij alvast de auto parkeren. Ik had me alvast aangemeld beneden begaf ik mij naar de wachtkamer op de 1e verdieping. Ik zat nog niet en ik werd al aangesproken of ik een kopje koffie of thee wilde. (kijk, die service wil ik ook in onze zaken) maar goed, het werd een glaasje water en alvast een kopje koffie voor Adri die er zo aankomt. Glaasje water leeg maar, geen Adri! Even later kwam dr. de Roos de wachtkamer in, liep op mij toe en vroeg of ik alleen was. Ik zei nee, mijn man komt eraan. O zei hij, met een ernstig gezicht, dan wachten we. Shit zeg, voor het eerst werd ik zenuwachtig. Er zal toch niks zijn? Slechte uitslag? Adri liet nog zeker 3 minuten op zich wachten en die waren lang! Hij was naar de verkeerde afdeling gelopen en natuurlijk was dat mijn schuld. jaja  Maar ja, gelukkig hij was er en wij naar de spreekkamer. Het eerste wat dokter de Roos zei was: Ik heb geen (toen sloeg mijn hart weer een keertje over) slecht nieuws. Poeh he…              Afijn, het kwam hier op neer. Van alles wat was weggenomen waren de randen schoon. De twee kliertjes in mijn oksel daarvan was de ene aangetast en de andere was schoon. In de oksel had hij verder niets bijzonders gezien. In de borst is de betreffende tumor weggenomen en nog een in aanleg. Met andere woorden, ik was er mooi op tijd bij. Gelukkig had ik mij van te voren niet gerealiseerd dat deze uitslag veel ernstiger kon zijn. Ik dacht dat de beide tumoren die van te voren waren gelokaliseerd  weggenomen zouden worden en had niet verwacht dat er nog eventuele nare verrassingen zouden komen. Gelukkig maar, heb ik niet voor niets zo goed geslapen.    Omdat deze uitslag dus goed was wordt nu de opdracht gegeven voor de mamaprint. Voor wie het even niet meer weet: De mamaprint wordt gemaakt van een cel uit het weggenomen weefsel. In een cel zitten maximaal 70 genen. Is deze cel hoog in de genen dan krijg ik straks toch nog chemotherapie maar zit deze cel laag in de genen dan hoef ik geen chemotherapie. De uitslag hiervan krijg ik de 25e bij dokter de Roos.   Voor mijn pijnlijke bulten in de oksel kreeg ik een antibioticum mee gelukkig, deze rotbulten doen meer zeer als de hele operatiewond. Ik heb de pillen inmiddels opgehaald en wacht maar even met het lezen van de bijsluiter. We hebben zo dadelijk een businessbijeenkomst van Dovo en stel je voor dat er staat dat je geen alcohol mag drinken. Nou, dat zou de teleurstelling van de dag zijn. Nietwaar?  Ik denk trouwens dat ik het sowieso niet lees dan kan ik toch een wijntje drinken iedere avond. Mijn vader zei altijd, wat niet weet wat niet deert.

Het behandelplan is nu dat als de wonden goed genezen zijn dan krijg ik een 20 tal bestralingen en hormoontherapie. Op 19 oktober zie ik dr. Zandbergen weer en  zij bepaald of de wondgenezing goed is en of de bestralingen gestart kunnen worden. Och, het komt nu niet meer op een week aan, de rotzakken zijn weg en de rest is preventief.

Maar wat is de allerbeste preventie, beter dan al die behandelingen? Positief en blij door het leven gaan!