Op controle in het ziekenhuis.

Gisteren had ik een afspraak met mijn gynaecoloog en met mijn oncoloog. Allereerst dr. Janssen Jansen de gynaecoloog. Zij bevestigde mijn vermoeden dat de poliep in mijn baarmoeder naar alle waarschijnlijkheid een bijwerking van de hormoontherapie is. Ik zei dat ik dan waarschijnlijk een ander medicijn ga krijgen voor de hormoontherapie en daar baal ik wel van want deze kan zeer zware bijwerkingen hebben. Dit moet de oncoloog beslissen maar ik zei haar dat ik dan liever die Tamoxcifen blijf slikken en dan maar iedere 2 jaar poliepen want ik zei haar dat de operatie ontzettend was meegevallen. Ze moest lachen en zei dat ik een ontzettend lekker positief mens ben. Haha, dat is nog eens een compliment. Hierna had ik de afspraak met de oncoloog dr. de Mol. Hij bevestigde dat de poliep inderdaad door de Tamoxifen komt en dat hij mij het andere medicijn wil voorschrijven. Ik zei dat ik daar niet zo blij mee ben vanwege de zware bijwerkingen deze zijn o.a. zeer slecht voor mijn botten terwijl ik al een botafwijking heb. Helaas het moet toch doorgaan. De consequenties zijn eens in het half jaar een infuus om de botafbraak tegen te gaan. Tja, en de rest…. we zien wel. Ik moet het ondergaan want het risico op herhaling van de kanker (wat een rotwoord) is anders te groot.

Zo, en nu even wat leuks: 2 weken geleden zijn wij, volkomen onverwacht, een weekje naar Tenerife geweest. Samen met Jacqueline, Eelco de kinderen en met Patrick.

Helaas konden Pierre, Monique en  Michelle niet mee maar de volgende keer, ja en die komt er, gaan we echt met de hele familie. Het plan was eigenlijk om te gaan skiën in Zwitserland maar Jacqueline en Adri hadden opeens zin in de zon. Nou de reis was snel geboekt en wij naar Tenerife. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit verwacht had dat ik daar nog eens naar toe zou gaan. Het was geweldig. We hadden een prachtig hotel aan de kust en het is daar heerlijk vertoeven. Hotel H10 Conquistador. De temperatuur was sowieso heel goed, zo’n 28 graden. Verder heb je daar een prachtige boulevard waar je lekker kan wandelen en kijken naar de surfers. Ja, daar hoef je niet voor naar Hawaii te gaan hier was het zelfs spectaculairder. Verder waren er heerlijke restaurantjes en mooie winkels. Daarbij was ook nog eens alles erg betaalbaar, goedkoper als hier. We hebben echt genoten. Er was voor ieder wat wils.

 

 

 

 

 

 

 

Ook ben ik op een avond sterren gaan kijken op de vulkaan. Tenerife is een van de weinige plekken in Europa waar nog geen lichtvervuiling is. Patrick en ik wilde wel eens een echte sterrenhemel zien dus wij een taxi genomen en 40 minuten omhoog gereden de El Teide op. Daar aangekomen zei de taxichauffeur dat we aan het eind van het parkeerterrein een paadje op moesten lopen en dan goed kijken natuurlijk. Waar we geen rekening mee hadden gehouden was dat het ontzettend koud was daarboven. Het was maar 2 graden en daar stonden wij te bibberen en omhoog te kijken. Mooi he oma? Ja jongen prachtig maar wat is het kouuuud. Nee, het was erg mooi, ik heb nog nooit zo veel sterren gezien. Zou best nog eens terug willen maar dan met een warme jas en een stoel om op die manier het heelal in te kijken. Ik hoop dat het daar nog eens van komt. Afijn dan toch maar weer snel naar beneden naar ons “warme” hotel.

Helaas was een week zo voorbij maar we gaan zeker nog eens terug.

Nog een leuk nieuwtje is het volgende: Op Valentijnsdag kwamen Adri en ik uit Duitsland en bij Arnhem ging hij van de grote weg af. Ik vroeg hem waar we naar toe gingen en hij zei dat hij even naar de Tesla dealer ging. Oké, geen probleem toch? Maar wat bleek…. Bij de dealer stond de nieuwe model3  en Adri zei dat hij die voor mij wilde bestellen. He? Echt? Ja, ik weet de Leaf is een prachtige auto met veel toeters en bellen maar de actieradius is voor mij veel te klein. Ik maak teveel kilometers en moet regelmatig onderweg bijladen dat ontzettend irritant is. De Tesla model3 heeft een actieradius van 500 km, dat is geweldig. Jeetje, dat is nog eens een valentijnskadootje. Het wordt een spierwitte met spierwitte stoelen. Leverdatum eind maart, begin april. Ja, dacht ik, dat zal dan wel eind april worden maar wat schets mijn verbazing? Vandaag kreeg ik het bericht dat de auto geproduceerd is en onderweg naar Nederland. Joepie! Wat een verwennerij he? Ik voel me heel gelukkig.

Lekker op vakantie geweest en de afspraak bij de anesthesist gehad.

15 januari

Inmiddels weer thuis van een heerlijke vakantie in Zwitserland. Het was best druk met z’n tienen maar ontzettend gezellig. Het weer was fantastisch, we hebben iedere dag de zon gezien.
De jaarwisseling hebben we, zoals ieder jaar, weer op ons pleintje gevierd bij de ijsbar en met alle buren. Ik bevreemde mezelf wel door om 0.00 uur emotioneel te worden. Dat ben ik helemaal niet gewend van mezelf. Raar hoor, en stiekem ben ik dan een beetje bang dat het een voorgevoel is. Ook ben ik soms ontzettend moe. Ik baal daarvan en hoop maar dat het verbeelding is, alhoewel ik daar nog nooit last van heb gehad. Laten we maar afwachten. De vakantie was dus ontzettend leuk, iedereen gedroeg zich gezellig en mijn kleindochter Charleigh begon haar eerste stapjes te zetten. Wat een heerlijkheid om te zien hoe die kleine spillebeentjes onzeker maar trots gaan lopen. Ook Lizzie haalde met skiën een bronzen medaille waar ze heel trots op was. En oma natuurlijk ook.

Op 4 januari reden we naar Frankrijk omdat we de volgende dag graag de nieuwjaarsreceptie van de Nederlandse club van de Cote d’Azur mee wilde meemaken. Deze is altijd in het Carlton Hotel te Cannes.

 

 

 

 

 

 

Een prachtige locatie waar de hele hotemetoot van de Côte d’Azur aanwezig is.

Na afloop lunchen op het strand met onze vrienden.Ja, ja, daarvoor rijden we 1100 km om. Je moet maar gek zijn… Via Zwitserland weer naar huis waar we op 8 januari om 0.00 uur arriveerde. Mooi op tijd want op 11 januari heb ik een afspraak met de anesthesist.

Afijn, op 11 januari naar het ziekenhuis voor deze afspraak en tja, wat moet je daar nou van zeggen. Dat het een ontzettende aardige arts was -als het een arts was- maar verder hoor je niet veel nieuws. Behalve dat de operatie natuurlijk onder volledige narcose gaat en indien er geen complicaties zijn ik diezelfde avond weer naar huis mag. Nou, dat hoop ik dan.

Controle bij de oncoloog.

Vandaag, 6 maart, had ik mijn eerste controle bij de oncoloog. Ik was helemaal niet zenuwachtig want ik voel me perfect. Volgens mij was Adri wel zenuwachtig want net voor ik weg moest deed ik nog even een boodschap. Bij thuiskomst stond Adri al buiten te wachten. Tjonge jonge relax man! Zo’n 20 minuten te vroeg kwamen we in het ziekenhuis en natuurlijk kwam ik niet eerder aan de beurt. Goed, eindelijk was het zo ver en de oncoloog vroeg hoe het met me ging. Nou zei ik: – ik heb prachtige krullen gekregen, ik ben mijn buikvet kwijt geraakt, ik ben van al mijn allergieën af en ik voel me beter als van te voren. Ik kan een chemootje wel aanbevelen…-  Had je dat gezicht van de oncoloog moeten zien! Hij was even verbaasd maar moest toen lachen. Na het lichamelijk onderzoek moest ook hij constateren dat het goed met me gaat. Zelfs de hormoontherapie geeft nagenoeg geen klachten en daar ben ik ook wel heel blij om  want deze moet ik de komende 5 en misschien wel 10 jaar blijven slikken. Ja, het leven lacht me weer toe. Met de familie gaat het ook goed. Jacqueline en Eelco hebben op 5 januari hun 2e dochter gekregen, ze heet Charleigh en het is een schatje.

Vorige week zijn we nog met de hele familie naar Zwitserland geweest behalve Michelle want die moest werken. Het was koud maar we hadden prachtig weer. Lizzie deed mee aan de skirennen (reuzenslalom) en zij won de gouden medaille. Wie weet, wordt dat een olympisch kampioen. Ze begint in ieder geval al goed. Oma was reuze trots.

 

Vorig jaar had ik me een mooie reis in het vooruitzicht gesteld en inmiddels heb ik deze geboekt. We vliegen (businessclass) naar Honolulu en daar blijven we 3 nachten. Honolulu is gelegen op het paradijselijke eiland Oahu. Natuurlijk gaan we daar een bezoek brengen aan Pearl Harbor en Waikiki beach en de Diamond Head vulkaan. Op dag 4 stappen we op een cruiseboot voor een 7 daagse cruise  rond de eilanden van Hawaii. Na deze cruise verblijven we nog een nacht in Honolulu om vervolgens naar Los Angeles te vliegen. Hier verblijven we 3 nachten en wil ik de studio’s van Hollywood bezoeken en een helikopter rondvlucht over Hollywood maken. Verder weet ik het nog niet (mocht iemand nog een leuk idee hebben?) Na al deze fantastische dagen vliegen we (wederom businessclass) weer naar huis.

Verder hebben we nog een heel mooi vooruitzicht: op 8 april vieren wij dat wij dit jaar (op 23 juni) 40 jaar getrouwd zijn plus het heugelijke feit dat Adri op 12 april 75 jaar wordt.

Het leven is mooi!

Kerst in Zwitserland

Het is kerstavond en ik ben met Adri in Zwitserland. Mijmerend over afgelopen jaar realiseer ik me dat alles voorbij is. Jeetje, als ik dan mijn verslag van vorig jaar december lees dan lees ik daar een hoop onzekerheid en angst in. Ik lijk altijd wel moedig maar diep in mijn hart was het toch wel spannend allemaal. En nu zo’n heerlijk gevoel dat alles achter de rug is, soms voelt het alsof het alweer heel lang geleden is. Ik voel me weer “normaal” en het leven gaat verder. Een paar kleine beperkingen o.a. dat ik nog geen weerstand heb opgebouwd. Een paar weken geleden had ik ontzettend last van een virus en ik kwam er maar niet overheen. De huisarts zei zelfs dat als ik 39 gr. koorts of meer zou krijgen ik onmiddellijk moest bellen en dan zou ik worden opgenomen in het ziekenhuis. Jeetje, daar was ik helemaal niet op voorbereid maar ik zorg dat dit me niet zal gebeuren en ben begonnen met druppeltjes om mijn weerstand op te bouwen. Verder heb ik hier in Zwitserland gemerkt dat ook mijn conditie heel erg slecht is. Thuis heb ik Bouchra die alles voor me doet maar hier was ik druk om het huis in orde te maken en de bedden voor de gasten, René, Gerrien en de kinderen komen 2e kerstdag. Toen ik zo druk bezig was zakte ik af en toe door mijn hoefjes en dat had ik niet verwacht. Dus… mijn goede voornemen voor 2018 is weer regelmatig naar de sportschool te gaan. Vandaag voor het eerst weer geskied en ik was bang dat dat ook te vermoeiend zou zijn maar het viel mee. Met de stoeltjeslift naar boven, een heerlijke afdaling en daarna mijn armspieren getraind (met een paar wijntjes haha).

2018 Wordt vast een prachtig jaar. Jacqueline verwacht omstreeks 4 januari haar 2e kind en ik verheug me op weer een baby in de familie. Ook zijn we in 2018 40 jaar getrouwd en Adri wordt 75. Reden dus voor een feestje. En mijn reisje naar Hawaii gaat natuurlijk ook nog door. Het wordt een feestjaar!

Nog een keer een recapitulatie over het laatste 1,5 jaar en hoe ik dit heb ervaren.       September 2016 de operatie. Achteraf viel dit ontzettend mee. Van 25 oktober tot 6 december 4 bestralingen per week. Op een beetje geïrriteerde huid en een gevoelige schouder was ook dit goed te doen. Vanaf 11 januari t/m 22 februari de eerste 3 chemo’s. De vervelendste bijwerking was eigenlijk de aantasting van mijn mondslijmvlies en hierdoor geen smaak en natuurlijk het verlies van mijn haar. Van 15 februari t/m 26 april de tweede serie van 3 bestralingen. Deze waren wat heftiger en gaven vooral veel pijn in de schouders, rug en benen.  Daarna was ik klaar en was het een kwestie van herstellen, wat is gelukt! Achteraf vind ik dat de tijd ontzettend snel is gegaan en zonder de zaak te bagatelliseren kan ik toch wel zeggen dat het eigenlijk best mee gevallen is. Ik had het veel zwaarder verwacht. Wat een geluk he?

Ik heb alle vertrouwen in de toekomst.

 

Hoera, ik heb weer haar.

31 juli: Jeetje, we zijn al weer 5 weken op vakantie en het doet me goed. Mijn nagels zijn al weer voor 75 % normaal en met nagellak erop zie je er niets van en ook mijn haar groeit ontzettend goed. In het begin liep ik alleen thuis zonder pruik maar sinds vorige week ook als ik weg ga. De eerste keer voelde ontzettend vreemd. Je denkt dat iedereen naar je kijkt want het is toch nog wel ontzettend kort. Een beetje alternatief eigenlijk. Ik denk dat met een lange wijde rok, grote ringen in mijn oren en een rits armbanden aan mijn arm ik er uit zie als een hippie haha. Verder voel ik me weer 100% alleen mijn gewicht blijft op 55 kg. steken. Volgens Adri is het niet erg en zie ik er weer goed uit. Lekker zo houden dus. Het grootste voordeel is dat ik mijn buik en maagvet kwijt ben en dat is heerlijk.

Zonder nagellak en met nagellak, een heel verschil.

De vakantie is tot nu toe heerlijk rustig. Alleen Jacqueline, Eelco en Lizzie zijn van maandag tot zondag hier geweest. Voor de rest zijn we met z’n tweetjes en dat bevalt erg goed. Morgen komen de kleinkinderen Patrick en Michelle met haar vriendje Bas. Dan is het huis weer vol maar gezellig.

 

Met Jacqueline, Lizzie en Eelco in Juan Les Pins

Verder krijg ik veel vragen uit Nederland of wij last hebben van de branden hier in Zuid Frankrijk. Gelukkig niet. De ergste branden zijn bij Saint Tropez in de buurt en er waren er 2 ten noorden van Nice. Ook daar hadden wij geen last van. Eigenlijk was het zelfs wel een beetje leuk want de watervliegtuigen kwamen hier water scheppen en dat is een zeer spectaculair gezicht.

 

 

Samen met Michelle aan een cocktail.