Op controle in het ziekenhuis.

Gisteren had ik een afspraak met mijn gynaecoloog en met mijn oncoloog. Allereerst dr. Janssen Jansen de gynaecoloog. Zij bevestigde mijn vermoeden dat de poliep in mijn baarmoeder naar alle waarschijnlijkheid een bijwerking van de hormoontherapie is. Ik zei dat ik dan waarschijnlijk een ander medicijn ga krijgen voor de hormoontherapie en daar baal ik wel van want deze kan zeer zware bijwerkingen hebben. Dit moet de oncoloog beslissen maar ik zei haar dat ik dan liever die Tamoxcifen blijf slikken en dan maar iedere 2 jaar poliepen want ik zei haar dat de operatie ontzettend was meegevallen. Ze moest lachen en zei dat ik een ontzettend lekker positief mens ben. Haha, dat is nog eens een compliment. Hierna had ik de afspraak met de oncoloog dr. de Mol. Hij bevestigde dat de poliep inderdaad door de Tamoxifen komt en dat hij mij het andere medicijn wil voorschrijven. Ik zei dat ik daar niet zo blij mee ben vanwege de zware bijwerkingen deze zijn o.a. zeer slecht voor mijn botten terwijl ik al een botafwijking heb. Helaas het moet toch doorgaan. De consequenties zijn eens in het half jaar een infuus om de botafbraak tegen te gaan. Tja, en de rest…. we zien wel. Ik moet het ondergaan want het risico op herhaling van de kanker (wat een rotwoord) is anders te groot.

Zo, en nu even wat leuks: 2 weken geleden zijn wij, volkomen onverwacht, een weekje naar Tenerife geweest. Samen met Jacqueline, Eelco de kinderen en met Patrick.

Helaas konden Pierre, Monique en  Michelle niet mee maar de volgende keer, ja en die komt er, gaan we echt met de hele familie. Het plan was eigenlijk om te gaan skiën in Zwitserland maar Jacqueline en Adri hadden opeens zin in de zon. Nou de reis was snel geboekt en wij naar Tenerife. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit verwacht had dat ik daar nog eens naar toe zou gaan. Het was geweldig. We hadden een prachtig hotel aan de kust en het is daar heerlijk vertoeven. Hotel H10 Conquistador. De temperatuur was sowieso heel goed, zo’n 28 graden. Verder heb je daar een prachtige boulevard waar je lekker kan wandelen en kijken naar de surfers. Ja, daar hoef je niet voor naar Hawaii te gaan hier was het zelfs spectaculairder. Verder waren er heerlijke restaurantjes en mooie winkels. Daarbij was ook nog eens alles erg betaalbaar, goedkoper als hier. We hebben echt genoten. Er was voor ieder wat wils.

 

 

 

 

 

 

 

Ook ben ik op een avond sterren gaan kijken op de vulkaan. Tenerife is een van de weinige plekken in Europa waar nog geen lichtvervuiling is. Patrick en ik wilde wel eens een echte sterrenhemel zien dus wij een taxi genomen en 40 minuten omhoog gereden de El Teide op. Daar aangekomen zei de taxichauffeur dat we aan het eind van het parkeerterrein een paadje op moesten lopen en dan goed kijken natuurlijk. Waar we geen rekening mee hadden gehouden was dat het ontzettend koud was daarboven. Het was maar 2 graden en daar stonden wij te bibberen en omhoog te kijken. Mooi he oma? Ja jongen prachtig maar wat is het kouuuud. Nee, het was erg mooi, ik heb nog nooit zo veel sterren gezien. Zou best nog eens terug willen maar dan met een warme jas en een stoel om op die manier het heelal in te kijken. Ik hoop dat het daar nog eens van komt. Afijn dan toch maar weer snel naar beneden naar ons “warme” hotel.

Helaas was een week zo voorbij maar we gaan zeker nog eens terug.

Nog een leuk nieuwtje is het volgende: Op Valentijnsdag kwamen Adri en ik uit Duitsland en bij Arnhem ging hij van de grote weg af. Ik vroeg hem waar we naar toe gingen en hij zei dat hij even naar de Tesla dealer ging. Oké, geen probleem toch? Maar wat bleek…. Bij de dealer stond de nieuwe model3  en Adri zei dat hij die voor mij wilde bestellen. He? Echt? Ja, ik weet de Leaf is een prachtige auto met veel toeters en bellen maar de actieradius is voor mij veel te klein. Ik maak teveel kilometers en moet regelmatig onderweg bijladen dat ontzettend irritant is. De Tesla model3 heeft een actieradius van 500 km, dat is geweldig. Jeetje, dat is nog eens een valentijnskadootje. Het wordt een spierwitte met spierwitte stoelen. Leverdatum eind maart, begin april. Ja, dacht ik, dat zal dan wel eind april worden maar wat schets mijn verbazing? Vandaag kreeg ik het bericht dat de auto geproduceerd is en onderweg naar Nederland. Joepie! Wat een verwennerij he? Ik voel me heel gelukkig.

Telefonisch de uitslag.

Vanmorgen werd ik gebeld door het ziekenhuis. Het was een secretaresse en ze zei dat ze een mededeling voor mij had maar eerst wilde ze mijn geboortedatum controleren. Toen ze dat zei was ik al een beetje opgelucht want een “moeilijk” gesprek zou ongetwijfeld door de gynaecologe gedaan worden. Oké, wat heb je me dan te melden? Ze zei dat het weefsel wat ze weggenomen hadden een volkomen goedaardige poliep was. JAAAAAAA hoera!

Op dat moment realiseerde ik mij dat ik stiekem toch wel ongerust ben geweest want opeens zag de wereld er lichter uit. Ja, en dat bedoel ik letterlijk. Ik verwonderde mezelf. Dacht dat ik altijd al gedacht had dat het wel mee zou vallen maar blijkbaar was ik toch ongeruster. Maar och, dat is toch goed? Aan piekeren heb je niks dus dat heb ik ook absoluut niet gedaan. Wel heb ik vorige week een keer mijn hormoontherapie gegoogeld en daar las ik dat een van de zeldzame bijwerkingen van deze pillen poliepen in de baarmoeder kunnen zijn! Jeetje, zou dat dan door die hormoontherapie zijn? Op 12 maart heb ik een afspraak met de gynaecologe en daarna met de oncoloog, dit zal zeker besproken worden en ik neem aan dat ik andere pillen ga krijgen. Of ik daar blij mee moet zijn weet ik niet want de enige (verdere) bijwerking van de huidige pil is onrustig slapen. Ja, dat is vervelend maar als je leest wat voor ellendige bijwerkingen sommige andere vrouwen hebben ben ik al blij met alleen maar een beetje slecht slapen. Ja, en waarschijnlijk die poliepen dan. Tja, nog een keer borstkanker dat wil ik toch ook niet dus ik zal hoe dan ook bepaalde pillen blijven slikken. We zien wel, ik hoor het wel de 12e maart.

Operatie achter de rug.

28 januari 2019.

Na een onrustige nacht werd ik om 6.00 uur door de wekker gewekt. Opstaan, douchen en aankleden. Gek, ik hoef me niet op te maken, iets wat echt altijd doe ook al ben ik ziek, zwak of misselijk. Oké, met een kaal smoeltje in de auto op weg naar het ziekenhuis waar ik me om 19.00 uur moest melden. Wederom kan ik zeggen dat het in ziekenhuis De Gelderse Vallei perfect geregeld is. Vriendelijk word ik verzocht om naar A3, kamer 30 te gaan. Dit was een wachtkamer die zeer comfortabel was ingericht. Als snel werd ik gehaald door een, wederom vriendelijke, verpleegkundige die me naar mijn kamer bracht. Gelukkig een tweepersoonskamer en niet met 6 of 8 man op een zaal wat ik eigenlijk verwacht had. Ja hoor, het prachtige blauwe operatiehesje lag al klaar. Na de check up en uitgebreide vragenlijst door de verpleegkundige mocht ik me omkleden. Gelukkig was Adri bij me gebleven en kon hij de drukkers op mijn rug vastmaken. Daar lig je dan, in je blote kontje in een vreemd bed hopende dat het allemaal maar snel mag gaan. Gelukkig was dat ook want ik zou als eerste geopereerd worden.  Al snel werd ik opgehaald en Adri mocht meelopen tot de sluis naar de operatiekamers. Daar aangekomen was er een wachtende voor me. Toen deze persoon door de sluis was mocht ik naar binnen en kreeg nog snel een zoen. Hup, ik werd naar binnen gereden, keek nog even om en zag Adri daar eenzaam in die gang staan. Even kreeg ik het te kwaad, het zal toch wel goed gaan. Ook al ben ik al 6 keer onder narcose geweest dan blijft het toch spannend het is tenslotte maandagmorgen en hoop dat iedereen uitgeslapen is. In de voorbereidingskamer wordt nogmaals een vragenlijst doorgenomen en krijg ik een infuus en een warme deken. Om 8.00 uur naar de operatiekamer gereden. Mijn bed wordt naast de operatietafel gezet en ik mag overstappen. Een beetje lastig met een infuus in je hand en je operatiehesje dichthoudend want stel je voor dat ze je blote billen zien… Haha, straks zien ze wel   meer. Iedereen stelde zich voor en Ik zou geopereerd worden door dr. Janssen Jansen. Na een minuutje wordt er een check up gedaan aan de hand van een lijst. Is dit aanwezig? Is dat aanwezig? Is dit gecontroleerd, dat gecontroleerd? Nee, ze gaan niet over een nacht ijs, dat merk je wel en dat geeft vertrouwen. Vervolgens kreeg ik een kapje op mijn mond met zuurstof en werd gevraagd diep in te ademen. Ondertussen werd er “gezellig” met me gekletst en werd me gevraagd aan iets leuks te denken. Oké zei ik dat is geen probleem, genoeg leuke dingen. Toen vroeg de narcotiseur waar ik aan dacht en ik zei aan mijn kleinkinderen. Waarna ze vroegen hoeveel kleinkinderen ik had en ik zei 4, 2 groten en 2 kleintjes en die zijn een…. en…  vijjf……ja……  En met deze lieve gedachten viel ik in slaap en voor ik het wist werd ik al weer wakker. Jeetje, dat viel weer mee. Ik voelde me goed en mocht meteen een glaasje water drinken. Ja, dat is het nadeel van narcose, je krijgt een ontzettend droge mond. Al snel (nou ja snel, inmiddels was het 10.00 uur ) opgehaald en naar mijn kamer gebracht. Ondertussen was Adri gebeld door dr. Janssen Jansen dat de operatie goed was verlopen en door een verpleegkundige dat ik om 12.00 uur naar huis mocht. Op mijn kamer aangekomen kreeg ik een lekker kopje thee, 2 broodjes en een plak ontbijtkoek. Kopje thee gedronken, een half broodje gegeten en nog een beetje gedoezeld tot 11.00 uur. Zo, nu eerst aankleden en opmaken en ik voel me weer prima. Beetje duf en raar gevoel in mijn buik maar ik kan de wereld weer aan. Omdat er geen complicaties waren mocht ik om 12.00 uur al weer naar huis. Heerlijk, er gaat niets boven je eigen bed. Om 11.45 uur stond mijn schatje klaar om me op te halen. Rolstoel nodig? Natuurlijk niet, ik loop wel. Thuis aangekomen besluit ik niet naar bed te gaan maar lekker beneden in mijn luie stoel. Open haard aan, tv aan en als doezelend ben ik de middag doorgekomen.  Om 18.00 uur kwam Gerrien met een pannetje zelfgemaakte kippensoep en eten voor Adri. Ik eet nog niet zo veel, heb weinig trek maar dat komt morgen wel weer.

Ik ga zo naar bed en hoop nog lekker te slapen.

 

De uitslag bij de gynaecoloog.

Vandaag om 10.00 uur (gelukkig lekker vroeg) had ik een afspraak met dr. Janssen Jansen voor de uitslag van haar vorige onderzoek. Gelukkig goed geslapen en niet wakker gelegen. Om 9.45 aangekomen in het ziekenhuis en tegenwoordig begin je dan met je aan te melden bij de aanmeldzuil en dan zie je hoe laat en waar je afspraak is. Mijn computer gaf te kennen dat ik geen afspraak had. Geeeeen? Hoezo? Ik zou om 10.00 uur bij dr. Janssen mogen komen. Even begin je dan ontzettend te balen want aan de ene kant wil je helemaal geen uitslag, eigenlijk wil je gewoon naar huis en je hoofd onder de dekens steken. Maar aan de andere kant ben je blij dat het toch wel klopt. De afspraak was toch wel goed alleen wist de computer dit niet. Dr. Janssen had vandaag urgentiedienst en zou mij even tussen door te woord staan. Helaas was ze net weggeroepen voor een spoedoperatie dus het was wachten geblazen. Na 1,5 uur toch even vragen of zij al terug was maar helaas. Een andere gynaecologe hoorde dit en zij zei dat ze wel even naar de operatiekamer zou bellen met de vraag of zij mij te woord mocht staan. Oké, graag, dan maar weer naar de wachtkamer. Het duurde best lang en ik was bang dat de uitslag niet goed zou zijn en dat dr. Jansen dit mij zelf mede wilde delen. Gelukkig werd ik na ruime tijd door deze arts geroepen en ik mocht naar binnen. De uitslag was als volgt: Het uitstrijkje was helemaal goed (pap1) en de cellen die uit de baarmoeder waren genomen waren helemaal goed. Het lijkt dus allemaal mee te vallen maar helaas is het toch nog mogelijk dat Ding (de poliep dus) alsnog kwaadaardig is. Plan van aanpak is: 10 januari (ja, ik heb weer even een vakantie tussendoor, haha, ze bekijken het maar) moet ik bij de anesthesist verschijnen en daarna wordt en opname gepland. Tijdens de operatie wordt een gedeelte van Ding afgenomen en bekeken of het kwaadaardig is. Zo ja dan wordt de baarmoeder verwijderd en zo niet dan zal in ieder geval Ding het veld moeten ruimen en wordt de baarmoeder gecuretteerd. Tja, het blijft spannend maar eigenlijk lijkt het best mee. te vallen. Alle uitslagen zijn goed, ik voel me goed, vloei niet en heb geen pijn. We houden het erop dat Ding een goedaardige poliep is. We zien het wel in januari.

In ieder geval ga ik lekker met Adri naar Zwitserland en in januari zien we wel verder.

Volgende week eren berichtje uit Zwitserland met wat sfeerfoto’s.

Vandaag 14 december naar de gynaecoloog.

Vandaag mijn afspraak met de gynaecoloog. Ik had een afspraak met dr. Jansssen-Jansen. Toch wel een beetje zenuwachtig, wat zal ze zeggen. Natuurlijk was Adri, mijn grote steun en toeverlaat, mee.  Dr. Janssen was de eerste arts die de cd van Pre-scan wel wilde bekijken. De meeste artsen roepen dat ze hun eigen onderzoek wel doen of zeggen dat ze de cd niet kunnen lezen. Zij gelukkig wel en al snel had ze het juiste beeld gevonden. Ze zag de vleesboompjes en ook het andere “ding” (laten we hem voorlopig maar zo noemen) Deze bleek 7 bij 4 cm te zijn wat volgens mij best wel behoorlijk groot is. Hierna ging zij een echo doen en besloot ze een paar cellen van “ding” te nemen voor onderzoek. Uiteraard ging dit niet zo lekker, eerst werd er een klemmetje op de baarmoedermond gezet en vervolgens nam zij de celletjes af. Ondertussen was ik maar druk aan het praten om me niet op het gevoel te concentreren en dat lukte aardig. Volgens de dr. Janssen kan “ding” ook een grote poliep zijn en dat idee hou ik me gewoon voor. Het wordt sowieso een operatie maar de uitslag bepaald wat voor operatie. Ik heb haar al laten weten dat pas in januari kan omdat ik eerst naar Zwitserland ga voor de kerstvakantie.

Op maandag 17 januari heb ik  de volgende afspraak met dr. Janssen voor de uitslag.