Hoera, ik heb weer haar.

31 juli: Jeetje, we zijn al weer 5 weken op vakantie en het doet me goed. Mijn nagels zijn al weer voor 75 % normaal en met nagellak erop zie je er niets van en ook mijn haar groeit ontzettend goed. In het begin liep ik alleen thuis zonder pruik maar sinds vorige week ook als ik weg ga. De eerste keer voelde ontzettend vreemd. Je denkt dat iedereen naar je kijkt want het is toch nog wel ontzettend kort. Een beetje alternatief eigenlijk. Ik denk dat met een lange wijde rok, grote ringen in mijn oren en een rits armbanden aan mijn arm ik er uit zie als een hippie haha. Verder voel ik me weer 100% alleen mijn gewicht blijft op 55 kg. steken. Volgens Adri is het niet erg en zie ik er weer goed uit. Lekker zo houden dus. Het grootste voordeel is dat ik mijn buik en maagvet kwijt ben en dat is heerlijk.

Zonder nagellak en met nagellak, een heel verschil.

De vakantie is tot nu toe heerlijk rustig. Alleen Jacqueline, Eelco en Lizzie zijn van maandag tot zondag hier geweest. Voor de rest zijn we met z’n tweetjes en dat bevalt erg goed. Morgen komen de kleinkinderen Patrick en Michelle met haar vriendje Bas. Dan is het huis weer vol maar gezellig.

 

Met Jacqueline, Lizzie en Eelco in Juan Les Pins

Verder krijg ik veel vragen uit Nederland of wij last hebben van de branden hier in Zuid Frankrijk. Gelukkig niet. De ergste branden zijn bij Saint Tropez in de buurt en er waren er 2 ten noorden van Nice. Ook daar hadden wij geen last van. Eigenlijk was het zelfs wel een beetje leuk want de watervliegtuigen kwamen hier water scheppen en dat is een zeer spectaculair gezicht.

 

 

Samen met Michelle aan een cocktail.

 

Nice

Nice

Potverdorie. Zit je lekker in Zuid Frankrijk (vlakbij Nice) hoor je dat er net een aanslag is gepleegd op de boulevard van Nice. Onze avond was al vreemd want we hebben Pierre en Monique opgehaald bij het vliegveld van Nice. Terwijl wij stonden te wachten werd plotseling het vliegveld ontruimd en moesten wij naar buiten. Monique en Patrick waren net door de douane maar Pierre nog niet. Daar sta je dan buiten, hopend dat Pierre toch ook zo naar buiten mag komen. Gelukkig kwam hij spoedig en wij natuurlijk met een rotvaart naar huis. Zitten we hier aan een wijntje. Ondertussen de een na de andere politie met loeiende sirene langskomend, horen we net dat er een aanslag is geweest in Nice…. Zou dat incident op het vliegveld een afleidingsmanoeuvre zijn geweest. Ik weet het niet maar met ons alles oké.