Mijn opname in het ziekenhuis viel achteraf mee, ik mocht donderdag naar huis. Hoera.
Maandag de 13e bloed prikken want ik heb vanmiddag een afspraak met de oncoloog. Bloed prikken kan ’s morgens in Veenendaal maar dan moet het wel voor 9.00 uur want dan wordt het per bode naar Ede gebracht. Het grappige is dat als je je aanmeld in de wachtkamer je mag aangeven dat het “spoed” is waardoor je direct aan de beurt bent. Eigenlijk vind ik het iedere keer wel grappig, kom je binnen in een volle wachtkamer, trek een nummer en even later ben je al aan de beurt en dan zie je iedereen kijken… haha, stiekem moet ik iedere keer weer een beetje lachen en een tikkeltje verwaand loop ik naar binnen. ’s Middags naar de oncoloog en mijn bloedwaardes zijn weer prima dus de chemo gaat woensdag gewoon door. Deze chemo is anders als de eerste 3, deze heeft de bijwerking van een zware prednison kuur dus ik moet dinsdag, woensdag en donderdag Dexamethason slikken en donderdagavond krijg ik nog een Neulasta injectie toegediend om de witte bloedlichaampjes weer op pijl te brengen. Dinsdag, woensdag en donderdag voel ik me perfect, de medicijnen geven een me een lekker gevoel. Vrijdagavond begin ik me wat lamlendig te voelen. Zaterdag heb ik pijn in mijn voeten, schenen, knieën en schouders en ik voel me ontzettend moe. Bah, dit was niet gepland maar ja, wat doe je eraan. ’s Middags ga ik met Adri even naar de AH want we hebben toch boodschappen nodig. Lopend door het winkelcentrum voel ik me ontzettend naar. Heb pijn, ben moe en heb het idee dat ik ieder moment flauw kan vallen. Snel naar huis dan maar. Daar aangekomen heb ik het gevoel dat ik een marathon heb gelopen maar helaas dat was 20 jaar terug in New York. Spierpijn en moeheid maar daarnaast een euforisch gevoel dat was toen wel lekker maar zoals ik me nu voel… Zondag voel ik me iets beter maar de pijn gaat niet weg, De oncoloog had geadviseerd om eerst met paracetamol te beginnen, als dat niet helpt neurofen en als dat ook niet helpt mag ik het ziekenhuis bellen voor een wat zwaardere pijnstiller. Het is nu maandagmorgen en ik heb nog steeds pijn. Ik ga zo het ziekenhuis bellen voor een recept.
Vandaag eerste dag van de lente hopelijk wordt het een mooie lente en daarna een mooie zomer ik heb er zin in. Langzamerhand ben ik alle behandelingen beu, ik word emotioneel en moe. Kom op meid, nog even. Over 5 weken en 2 dagen heb je je laatste behandeling. Daarna ga je aan je herstel werken.