Dubbele gevoelens…

Het is de nacht van 25 op 26 december 1.28 uur en ik kan niet slapen. Moet even schrijven. Misschien helpt het. Het begon vanmorgen bij het opmaken, realiseer me dat ik straks, als ik geluk heb, mijn haar mag behouden. Als de ijskap tenminste werkt. Maar bedenk dan dat ik wel mijn wenkbrauwen en wimpers verlies. Shit! Hoe zie ik er dan uit? Begin nu toch wel bang te worden. Zat vanmiddag naar een zogenaamd komisch programma te kijken en dan hebben ze het ineens over moeder die langzaam dood gaat en dan komt het woord kanker.. Ineens had ik het niet meer ondanks dat het eerste kerstdag is en je blij moet zijn had ik ineens ontzettend behoefte om te huilen en dat heb ik dan ook gedaan. (nu weer)  Maar goed, het ging natuurlijk over en ik ben daarna met Adri een heerlijke bergwandeling gaan maken. Was wel fijn maar ook tijdens die wandeling denk je: het is nu koud, is mijn hoofd koud? Kan ik er straks tegen? Nu even niet aan denken. We zien wel.

Lag net in bed en keek naar een programma van de tsunami van 12 jaar geleden en gelukkig realiseer ik mij dat er ergere dingen zijn. Je broer, je moeder of je familie verliezen. Dat is verschrikkelijk. Wat zeur ik eigenlijk?

Morgenavond, of eigenlijk al vanavond, komen Monique en Patrick. Dinsdagmorgen Jacqueline met Eelco en Lizzie en Pierre komt de 30e. Dan heb ik mijn familie compleet, op Michelle na maar die blijft lekker bij haar vriendje in Hilversum. Ik ga er niet meer over nadenken. Ga nu lekker slapen en vanaf nu:

GA IK GENIETEN

We zijn in Zwitserland.

20161221_152459Heerlijk, we zijn er. Afgelopen zondag vertrokken. Eerst naar Frankfurt om met Hans en Margret daar de kerstmarkt te bezoeken. Toen wij daar net waren dacht ik wel even dat het best link is om met zoveel mensen bij elkaar te zijn. Controle was er helemaal niet, je zag hier en daar een paar politieagenten. Gezellig was het wel en ontzettend mooi vooral door al die vakwerkhuizen er omheen.  ’s Avonds in de buurt van Karlsruhe gegeten en geslapen en de volgende dag naar ons heerlijke chalet in Zwitserland. Tot de 2e kerstdag helemaal geen visite en dat bevalt me wel. We komen helemaal tot rust. Natuurlijk na eerst alles in kerstsfeer gebracht te hebben. Buiten is nog alles groen maar boven op de berg ligt genoeg sneeuw om te gaan skiën. Op dit moment wordt op de eerst kerstdag ook sneeuw in het dal verwacht. Ik hoop het want dat verhoogt wel de kerstsfeer. Misschien gaan we morgen naar boven om alvast een baantje te skiën. Ik ben benieuwd hoe het gaat. Conditioneel heb ik aardig wat ingeleverd en ook heb ik last van mijn schouder door het bestralen. Eerst dacht ik dat het de spierblessure was maar die is helemaal genezen. Het blijkt dat door het bestralen de spieren en pezen kunnen verharden. Ik heb daar dus last van. Soms lukt het gewoon niet om met mijn rechterhand een kop koffie of glas wijn op te tillen. Niet dat ik daardoor minder drink… ik doe het dan gewoon links. haha  Na de vakantie ga ik toch weer aan het sporten (ja Helga) laat me weer een speciaal programma maken en dan zal het zeker weer goed komen. De chemotherapie begint op 11 januari op 11.10 uur maar…

EERST GA IK ONTZETTEND GENIETEN!

Ik ben even “klaar” mee..

Afgelopen dinsdag eindelijk de laatste van de 26 bestralingen gehad. De laatste 6 bestralingen waren anders als de eerste 20. Deze 6 waren alleen op het operatiegebied. Een bestraling bestond uit 6 bundels tussen de 2 en 20 seconden lang. De allereerste keer schrok ik wel want de eerste bundel was 20 seconde lang (dat hoor je) en dat was ik niet gewend. Bij de eerste serie bestralingen was 10 seconden de langste dus toen deze met 20 seconden begon was ik even bang of het wel goed ging en of hij wel een keer ging stoppen. Gelukkig wel dus het moest zo zijn. Van de bijwerkingen heb ik alleen last van irritatie. Dit begon in de oksel, die inmiddels behoorlijk verkleurd is, en nu begint de borst te irriteren. De bestraling werkt nog 14 door dus tot 20 december irritatie maar daarna gaat het genezen. Gelukkig blijft het tot nu toe bij vervellen, hopelijk blijft het daarbij. Ik heb van de zomer in Kaapverdië een fles van bijna pure Aloe Vera gekocht en daar smeer ik mee. Voor mijn gevoel gaat dat erg goed. Ik had donderdag en vrijdag voor het eerst in lange tijd helemaal geen afspraken in mijn agenda staan en dat was heerlijk.

Afgelopen maandag heb ik het intakegesprek gehad voor de chemotherapie. Eigenlijk heb ik niet veel nieuws gehoord en ik denk nog steeds dat ik het maar over me heen moet laten komen. Wat de bestraling betreft kan ik zeggen dat ik daar “fluitend doorheen ben gekomen” en wie weet is dat met de chemo ook zo. Waar ik wel benieuwd naar was is de ijskap. Deze ga ik proberen en als het lukt heb ik grote kans om mijn haar te behouden. Deze ijskap ziet er uit als een dikke badmuts. In deze muts zit gel die gekoeld wordt zodat de chemo niet bij je haarwortels komt. Hopelijk helpt het.

Komende week nog even druk met de laatste administratie, kerstpakketten en het voorbereiden van onze vakantie! Yeah we gaan naar Zwitserland! Het is zo’n lekker gevoel even pauze te hebben. Ik ga in Zwitserland goed en diep ademhalen als ik buiten ben ik heb tenslotte ook een longbeschadiging over gehouden aan het bestralen. Die Zwitserse berglucht is erg gezond en zuiver.