Vandaag ben ik even geen kanjer

Vandaag had ik een intake afspraak voor het bestralen. Zoals eerder gezegd zou dit in Arnhem plaatsvinden maar blijkbaar had ik het niet goed begrepen en stond ik in Arnhem maar bleek het voorgesprek met de radiotherapeut-oncoloog dr. Haverkort in Ede te zijn. Gelukkig was ik 20 minuten te vroeg dus even “scheuren” naar Ede. 2 Minuten te laat kwam ik in Ede aan. Dr. Haverkort, een mooi blonde vrouw, riep mij al snel naar binnen voor een oriënterend gesprek over de rest van de behandeling. Het oorspronkelijke plan was 20 maal bestralen, 5 maal per week, dus in 4 weken klaar. Helaas komt daar wat bij. De tumor valt onder de categorie 2 ( met 3 categorieën) met een neiging naar 3 en dit houd in dat ik na de 20 bestralingen er nog 6 extra bijkrijg specifiek op het operatiegebied. De eerste bestralingen zijn over de gehele borst, de gehele oksel en een stukje schouder. Helaas houd dit ook in dat de rechter long dit meemaakt en dat de long er uiteindelijk een litteken aan overhoud.  Helaas, ook dat hoort erbij.

Om 16.00 uur werd ik alsnog in Arnhem verwacht voor een ct scan die nodig is voor het behandelplan. Tevens worden de instellingen bepaald hoe je straks tijdens ieder bestraling moet liggen.

20161014_1602171Hier nog vol goede moed, infuus ingebracht, en wachten op de ct scan.

 

Op een harde ondergrond dus met beide armen omhoog in een steun. Dit was in het begin lastig omdat met de armen omhoog het litteken trekt maar na wat heen en weer geschuif vonden we de goede positie en ging ik in de scan. Tijdens de procedure werd er via een infuus contrastvloeistof ingespoten en het was goed dat ik hier op voorbereid werd. Heel mijn lichaam begon te gloeien, vooral de handpalmen en het leek net of ik in mijn broek ging plassen. Gelukkig was dat niet zo. Wel werd ik ineens getroffen door een ontzettend melancholisch gevoel beseffende dat je daar straks 26 keer, half bloot, met je armen omhoog en volkomen willoos ligt en het maar moet ondergaan. Kut! Na afloop werden er 8 stippen getatoeëerd ondanks dat ik altijd heb gezegd geen gaatjes, piercings of tattoos. Ben ik dus de eerst van de familie (tenzij er iemand er stiekem een heeft) Tja, ook daar kwam ik dus ook niet onderuit maar potverdorie zeg dat deed zeer! De eerste op je borstbeen, het leek wel of die er in ging. Nog 7 te gaan. Gelukkig waren die minder erg maar toch nog heel pijnlijk. Ik denk dat dit dieper gaat dan het echte tatoeëren want ik weet dat je daarna een bepaalde tijd je huid niet nat mag maken maar ik mag gelukkig vanavond weer lekker onder de douche.

Op weg naar huis kon ik de traantjes niet binnen houden en ik voel mij nog steeds wat minder maar morgen zal het wel weer beter gaan.

Nee vandaag ben ik geen powervrouw.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *