Oei, ik schrok..

Na het verwijderen van de hechtpleisters leek het goed te gaan maar de volgende dag had ik een pijnlijk gevoel in mijn oksel en niet op de plaats waar het litteken zat. Voelde wat schraal en ’s avonds pijnlijk. Ik sliep er wat slechter van. ’s Morgens viel het wel mee maar tegen de avond werd het weer minder. Vrijdagavond, zit je lekker in je luie stoel tv te kijken en ondertussen wrijf je eens in je oksel en dan… shit, ik voel 4 dikke bulten en ze doen nog zeer ook! Adri laten zien en ja, ze zijn zelfs zichtbaar. Ik probeer er wat luchtig over te doen, het zal wel wat anders zijn, en we kijken onze film uit. Maar ondertussen knaagt het toch wel aan je. Toen de film was afgelopen ging Adri de hond uitlaten en opeens had ik het niet meer, dit is niet goed! Ik moet iemand bellen, wie? Kijk in mijn boekje van het ziekenhuis en er staat een nummer die ik dag en nacht mag bellen. Meteen gebeld en mijn verontrusting geuit. Lieve verpleegkundige aan de telefoon maar die wist zich ook geen raad ze vroeg of ik wat nieuws had, bijvoorbeeld een ander parfum, bodylotion, nieuwe kleding of wat bijzonders gegeten maar op alles moest nee zeggen. Het was vrijdagavond en ze gaf mij het advies morgen naar de huisartsenpost te gaan. Ja, ze heeft gelijk, nu kan je er toch niets aan doen. Ze probeerde me nog wat gerust te stellen en ik hing op. Dan toch maar naar bed. In bed lig je te malen en ik weet dat ik bang ben voor eventuele uitzaaiingen maar dan realiseer mij dat die geen pijn doen en deze bulten zijn pijnlijk en rood! Goed, hoe kom ik hier dan aan? O ja, die avond nadat de hechtpleisters waren verwijderd had ik steken in mijn borst en ik had pilletjes meegekregen die ik bij acute pijn mocht slikken. Ik had daar nog nooit een van geslikt en dat was mijn eerste en eigenlijk kreeg ik vanaf dat moment dat rotgevoel in mijn oksel. Kan dat het zijn? Hup, uit mijn bed, alarm eraf en naar beneden waar alle medicijnen liggen. Pak het betreffende doosje “oxycodon” maar er zit geen bijsluiter in. Dan maar even googelen wat de mogelijke bijwerkingen kunnen zijn. Normaal doe ik dit nooit anders durf je geen pil meer te slikken. Maar nu wel en ja hoor, een van de mogelijke bijwerkingen is Galbulten! Meteen valt er een steen van mijn hart. Oké, galbulten, ook even googelen. Galbulten zijn vaak een allergische reactie op iets, joepie klopt ook! Ik realiseer mij dat ik nog een antihistaminicum in huis heb en neem direct 2 pillen en val opgelucht in slaap. Zaterdagochtend werd ik uitgerust wakker en ja hoor, de druk op de bulten is minder dus we nemen nog een pilletje antihistaminicum. Gelukkig, ik had gelijk en ben helemaal opgelucht. Ik ga niet naar de huisartsenpost en vraag het dinsdag wel aan de chirurg.

Zaterdagavond hadden we een feestje in Amsterdam. De schoondochter van Hans en Margret, Femke, werd 40 jaar en dat moet gevierd worden. Leek mij een leuk feest te worden en ik dacht, we gaan erheen en  ik zie wel hoe lang ik het volhoud. Ik voel me tegenwoordig net de koningin en werd weer keurig voor de deur afgezet.

Binnen werd ik direct begroet door Merlijn, de dochter van Femke met de woorden:

Hey Mmerlijnadou, heb jij nog kanker? Even stond ik met mijn mond vol tanden.. Tja, je denkt razendsnel, ik ben geopereerd, maar heb ik het nog? Ja, helaas ben ik nog niet genezen verklaard dus ik zei: Ja hoor, ik heb het nog. Oké zei ze, en ging weer buiten spelen. Heerlijk toch dat kinderen er zo vrij over durven te praten.

Deed iedereen dat maar!!!!!

 

 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *