Tegen het einde van de vakantie had ik al in de gaten dat er wat met mijn rechterborst niet in orde was. In Frankrijk naar het ziekenhuis gaan was geen optie dus wij hebben eerst onze heerlijke zomer afgemaakt. Tja, 8 weken Zuid Frankrijk is natuurlijk genieten. Voordat we naar huis gingen had ik al een afspraak gemaakt met Prescan in Duitsland wetende dat als ik eerst naar de huisarts zou gaan de procedure veel langer zou zijn. Op 20 augustus thuisgekomen en op 23 augustus al naar Bottrop voor een borstscan. Uit deze scan bleek dat er een gezwel in mijn borst zat met een wel hele vreemde vorm dus de boodschap was direct: dit is niet goed. Met een rapport en cd de volgende dag naar de huisarts die mij direct doorverwees naar de mamapoli in Ede waar ik de volgende dag om 8.20 uur al een afspraak had met de chirurg. Diezelfde dag een mammografie, echo en biopsie. Om 16.30 mochten we al terugkomen bij de chirurg. Natuurlijk ging ik daar niet naartoe met de gedachte dat het misschien wel mee viel. Het feit dat er een biopsie werd gedaan in plaats van een punctie zei al genoeg. Afijn ik trof een zeer ernstig kijkende chirurg die mij mededeelde dat er in mijn borst een kwaadaardig gezwel zit en een kleintje van 4 bij 6 mm in de oksel. In grote lijnen werd het behandelplan al opgezet en we hebben besloten met chemotherapie te beginnen in de hoop dat die kleine rakker in mijn oksel verdwijnt en die in mijn borst kleiner wordt. Ik was erg rustig tijdens dit gesprek en keek de chirurg Dr. de Roos vriendelijk en licht glimlachend aan. Hij raakte hierdoor geïrriteerd en zei op een bepaald moment: het is wel een ernstige zaak hoor! ja, zei ik maar ik ga er voor knokken hoor! Ik denk dat hij toen wel begreep dat ik Madou heet maar dat ik geen doetje ben.
Vandaag moest ik naar Arnhem voor een pet scan die aan moet tonen of er verdere uitzaaiingen zijn in mijn lichaam. Morgen heb ik weer een afspraak bij de chirurg voor het definitieve behandelplan.
Op dit moment voel ik mij fit en sterk en weet dat ik er voor ga knokken. Ik ben vrolijk (vraag maar aan Adri) en slaap goed.
Morgen wordt een spannende dag.
Ik ben met deze blog begonnen om alles van mij af te schrijven en ook om Adri te ontlasten. Ik vind het heel vervelend als iedereen hem gaat bellen. Dat is echt niets voor hem. De lieverd is ontzettend ongerust en staat mij constant bij. Vandaag bij de pet scan wilde hij mij perse naar Arnhem brengen en ophalen. Ik wilde gewoon zelf gaan maar dat mocht ik niet. Ja, daarom hou ik zoveel van hem..